PowerBook Duo’s misten de meeste gangbare poorten. In plaats daarvan beschikten ze over dockingmogelijkheden, gerealiseerd via een unieke 156-pins Processor Direct Slot (PDS) die de docks volledige toegang gaf tot de centrale verwerkingseenheid
(CPU) en de databussen van de Duo.
De Duo Dock was de grootste en duurste dock voor de PowerBook Duo en de enige vormfactor die exclusief door Apple werd aangeboden.
In tegenstelling tot de andere docks, of “poortreplicators” die in de achterkant van andere laptops werden gestoken, trok de Duo Dock de laptop via een intern schuifmechanisme in de metalen en kunststof behuizing van de dock.
De dock veranderde de PowerBook Duo in een volwaardige, op netspanning werkende, volledig functionele desktopcomputer met alle standaardpoorten.
Net als een desktopcomputer kon de dock een zwaar, hoge-resolutie CRT-scherm bovenop dragen. De Duo Dock bevatte een floppy drive aan de zijkant, twee NuBus-uitbreidingssleuven, een optionele floating-point unit (FPU), level 2 cache,
een sleuf voor meer VRAM om meer kleuren bij hogere resoluties mogelijk te maken, en ruimte voor een harde schijf.
De originele Duo Dock werd vervangen door de Duo Dock II, die AAUI-netwerken en compatibiliteit met de nieuwere PowerBook Duo’s met kleurenscherm toevoegde.
Een vervangend deksel werd aangeboden om het gebruik van de dikkere kleuren-Duo’s met de originele Duo Dock mogelijk te maken. De Dock II werd opgevolgd door de Duo Dock Plus, die identiek was aan de Duo Dock II, maar geen FPU en
level 2 cache had – deze waren niet compatibel met de 68LC040-processor Duo 280 en de PowerPC-processor Duo 2300c. Hoewel het LCD-scherm van de laptop natuurlijk niet kon worden geopend terwijl deze in de dock zat, konden extra NuBus-videokaarten
worden geïnstalleerd om maximaal drie monitoren aan te sturen.
GESCHIEDENIS VIA WIKIPEDIA
Tekst is beschikbaar onder de Creative Commons Naamsvermelding-GelijkDelen licentie